"Τα Παιδιά του Δρόμου"

Πρόκειται για ένα σπίτι που φιλοξενεί
και "χρηματοδοτεί" φτωχά παιδιά και 
οικογένειες απ' όλο τον κόσμο που δεν 
έχουν στον ήλιο μοίρα. Αφορά παιδιά
που είτε είναι ορφανά, είτε οι οικογέ-
νειές τους είναι πολύ φτωχές. Δέχονται
τα πάντα σε καλή κατάσταση (ρούχα,
παιχνίδια, μικροέπιπλα, καρότσια, κλπ)
για ηλικίες που αφορούν ακόμη και βρέφη. Μπορείτε να συμβάλλετε κι εσείς βοηθώντας. 

"Τα Παιδιά του Δρόμου" βρίσκονται στη διεύθυνση:
Αρίστωνος 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165 Μεταξουργείο, Κολωνός
Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός: κα Μυρτώ Λαιμού
Τηλέφωνο: 210.5239.402 και 210.5221.149
 Ώρες: 11.00 - 18.00 καθημερινά 
    *************************

Η Μεγάλη Νύχτα

    Η συνάντηση ποιητών  

     «ποίηση στην εποχή της εκποίησης» 

    παρουσιάζει τη βραδιά ποιημάτων 

         «Η  Μ ε γ ά λ η  Ν ύ χ τ α»

    με αναγνώσεις, μουσικές γέφυρες 

    και αόρατα περάσματα, σε μια ανοιχτή,

    μη προβλεπόμενη βραδιά 

    τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου.

    Την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στις 9.00 μμ

    στο καφενείο Σαλαντίν, 

    Μεγάλου Αλεξάνδρου 111,

    στον Κεραμεικό. 

         Χάρτης εδώ.

     Συμμετέχουν: 

ο Χρίστος Ξένος, η Έλενα Προδρομίδου, η Νίκη Ανδρικοπούλου, ο Didi Fadul,

ο Αλέξανδρος Μιστριώτης, ο Γιώργος Καπετανάκος, ο Τζίμης Ευθυμίου, 

η Ιωάννα Αργυρίου, ο Νίκος Τερζής, ο Θόδωρος Πάσχος, η Ανθούλα Ρεβύθη,

ο Ανδρέας Βατίστας, η Μαρία Γκόλια, ο Κώστας Κολημένος, ο Βαγγέλης Μπέκας, 

η Ελίζα Διαμαντοπούλου, ο Αλέξης Δάρας, η Στέλλα Βατίστα, 

ο Γιώργος Κακουλίδης, ο Αντώνης Βάθης και όποιος άλλος ή άλλη θέλει.

Μουσική: Ανδρέας Βατίστας (κιθάρα),

Ηλίας Φαχίδης (νέι, κρουστά),

Νέστωρ Φανάρας (κοντραμπάσο) 

Les Quatres Ages

Charles-Valentin Alkan 

[...] Όπως συνέβη και σε πολλούς συναδέλφους μου, μού πήρε πολύ καιρό πριν μπορέσω ν' αποκτήσω το ακίνητο που θα ανταποκρινόταν στις βιβλιοφαγικές μου βλέψεις! Μόνο ο τοίχος της κρεβατοκάμαρας πάνω από το κρεβάτι μου γλίτωνε πάντα απ' τα βιβλία, κι αυτό λόγω μιας παλιάς τραυματικής εμπειρίας: της ανακάλυψης, εδώ και καιρό, των συνθηκών θανάτου του συνθέτη Charles-Valentin Alkan, του επονομαζόμενου "Μπερλιόζ του πιάνου", που τον βρήκαν στο σπίτι του, στις 30 Μαρτίου 1888, καταπλακωμένο από τη βιβλιοθήκη του! Επειδή κάθε συντεχνία διαθέτει και τον οσιομάρτυρά της, 

ο Αλκάν ο πρεσβύτερος, ο βιρτουόζος αυτός πιανίστας τον οποίο θαύμαζε ο Λιστ και μετά το θάνατο του Σοπέν κληρονόμησε τους μαθητές του, είναι αναμφίβολα ο άγιος που προστατεύει τους σαλούς των βιβλιοθηκών. Όπως συχνά συμβαίνει και στην ελληνική μυθολογία, κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές για το τραγικό του τέλος· σύμφωνα με μιαν άλλη- ανεπιβεβαίωτη ωστόσο- εκδοχή, σκοτώθηκε από την πτώση κάποιας βαριάς ομπρελοθήκης, υπάρχουν όμως επιφυλάξεις! Διατηρώ, λοιπόν, στη δισκοθήκη μου, ως φόρο τιμής σ' αυτό το εξιλαστήριο θύμα της συμπαθούς όσο και άκακης μανίας μας, ένα κλασικό βινύλιο της RCA με τη μεγάλη σονάτα του που φέρει τον τίτλο Οι τέσσερις ηλικίες, ηχογραφημένη στο πιάνο τον Ιανουάριο του 1979 από τον Pierre Reach.

Jacques Bonnet - Βιβλιοθήκες γεμάτες φαντάσματα - Εκδόσεις "Άγρα" 

“Siete voi qui, ser Brunetto?” *

                                                          Sandro Botticelli - Chart of Dantes Hell 

Καμία έκπληξη δεν αισθάνθηκα όταν διαπίστωσα ότι η κόλαση είναι μια βιβλιοθήκη. 

Το να έχεις πρόσβαση στις λέξεις, αλλά όχι σ’ αυτά που σημαίνουν, είναι η πιο
εκλεπτυσμένη εκδοχή του μαρτυρίου του Ταντάλου.

uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

Η κόλαση ήταν μια κυκλική βιβλιοθήκη.
Βρισκόμουν στον πυθμένα ενός πηγαδιού που η διάμετρός
του ήταν γύρω στα δέκα μέτρα και που τα κοίλα τοιχώματά
του ήταν από πάνω ως κάτω σκεπασμένα με βιβλία. 
Το πηγάδι ήταν τόσο βαθύ,ώστε το στόμιό του έμοιαζε 
με μια χλομή ζενιθιακή Σελήνη πάνω σ’ ένα στερέωμα 
από σκούρο χαρτόνι.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να το σκάσω σκαρφαλώνοντας 
απ’ τα ράφια, αλλά τα ράφια ζεματούσαν…

Carlo Frabetti - To Βιβλίο Κόλαση - Εκδόσεις opera 

* "Κι εσείς εδώ, κυρ-Μπρουνέτο;" : στίχος από τη Θεία Κωμωδία (Κόλαση,15, 30) του Dante Alighieri.

                                                                                                                                 

Sahara Blue

A D I E U

OUI, L' HEURE NOUVELLE EST AU MOINS TRES SEVERE.
CAR JE PUIS DIRE QUE LA VICTOIRE M' EST ACQUISE :
LES GRINCEMENTS DE DENTS, LES SIFFLEMENTS DE FEU,
LES SOUPIRS EMPESTES SE MODERENT. TOUS LES SOUVENIRS
IMMONDES S' EFFACENT. MES DERNIERS REGRETS DETALENT,-
DES JALOUSIES POUR LES MENDIANTS, LES BRIGANDS,
LES AMIS DE LA MORT, LES ARRIERES DES TOUTES SORTES.-
DAMNES, SI JE ME VENGEAIS!
IL FAUT ETRE ABSOLUMENT MODERNE.
POINT DES CANTIQUES : TENIR LE PAS GAGNE.
DURE NUIT!
LE SANG SECHE FUME SUR MA FACE, ET JE N'AI RIEN
DERNIERE MOI, QUE CET HORRIBLE ARBRISSEAU!...
LE COMBAT SPIRITUEL EST AUSSI BRUTAL QUE LA BATAILLE D' HOMMES;
MAIS LA VISION DE LA JUSTICE EST LE PLAISIR DE DIEU SEUL.
CEPENDANT C'EST LA VEILLE. RECEVONS TOUS LES INFLUX
DE VIGUEUR ET DE TENDRESSE REELLE.
ET, A L'AURORE, ARME D'UNE ARDENTE PATIENCE,
NOUS ENTRERONS AUX SPLENDIDES VILLES.
QUE PARLAIS- JE DE MAIN AMIE! UN BEL AVANTAGE,
C'EST QUE JE PUIS RIRE DE VIEILLES AMOURS MENSONGERES,
ET FRAPPER DE HONTE CES COUPLES MENTEURS, - J'AI VU L' ENFER
DES FEMMES LA-BAS; - ET IL ME SERA LOISIBLE DE
POSSEDER LA VERITE DANS UNE AME ET UN CORPS.

ARTHUR RIMBAUD ~ UNE SAISON EN ENFER 

J i t t e r b u g

"Είχατε φύγει κι οι δυο σας", είπε ο Παν από τη γωνιά του. 
"Αλλά εσύ σταμάτησες και ξαναγύρισες. Εκείνη έφυγε".
Φυσικά ο Αλομπάρ ένιωσε τον πειρασμό να ξαναρχίσει 
το πείραμα για να μπορέσει να την προλάβει - όπου κι αν βρισκόταν εκείνη. Το σκέφτηκε όμως καλύτερα και ενδίδοντας στην πιο πραγματική του φύση, αποφάσισε να την περιμένει να γυρίσει. Καθώς έπεφτε το σκοτάδι, ο Αλομπάρ άναψε όλα τα κεριά στο δωμάτιο αδιαφορώντας για το τι θα σκέφτονταν οι καλόγεροι γι αυτή την έντονη φωταγωγία. Αν εμφανιζόταν έστω και το παραμικρό της ίχνος, δεν ήθελε να το χάσει. Γύρω στα μεσάνυχτα, όμως, όταν ούτε καν το λακκάκι στο πιγούνι της δεν έλεγε να φανεί, 
άρχισε να δοκιμάζει αλλεπάλληλα αισθήματα πανικού και ανακούφισης - πανικού, 
γιατί η εξαφάνισή της μπορεί να ήταν μόνιμη, ανακούφισης, γιατί αυτός ο ίδιος δεν είχε εξαφανιστεί.
Με το ξημέρωμα, έσβησε όλα τα κεριά που τώρα θύμιζαν δάχτυλα απρόσεχτων μυλεργατών και συνέχισε την αγρύπνια με το φως της ημέρας. Πάνω από το καταρ-
ρακτώδες ροχαλητό του Πάνα, μπορούσε να διακρίνει το τρίξιμο που έκαναν τα κάρα
πηγαίνοντας στην αγορά, το τιτίβισμα των πουλιών που καθάριζαν τα πνευμόνια τους 
και το ποδοβολητό των μοναχών που σεργιάνιζαν πέρα δώθε έξω από το μαγαζί, αλλά
δεν μπορούσε ν' ακούσει ούτε καν έναν ψίθυρο από την Άλλη Όχθη.
Δεν είχε απομείνει τίποτα από την Κούδρα, εκτός από ένα ζευγάρι άδεια παπούτσια. 
Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή της, έβαλε φωτιά στο 
αριστερό γοβάκι της και βάλθηκε να το καπνίζει. Μόλις που είχε φυσήξει μια τουλίπα
καπνού, περίπου στο μέγεθος του αριστερού βυζιού της όταν - τι ντροπή! - έφτασαν οι 
χωροφύλακες. Συνέλαβαν τον Αλομπάρ με την κατηγορία της αίρεσης, της βλασφημίας,
του σατανισμού και της μαγείας και κατασχέσανε το μπουκάλι με τη φιγούρα του Κερασφόρου σαν πειστήριο.

Το να μπουκάρει μέσα στη Βαστίλη, για τον αόρατο Πάνα ήταν τόσο εύκολο όσο το 
να πηδήξει μια προβατίνα. Πριν καλά καλά περάσουν είκοσι τέσσερις ώρες από τη σύλληψη, πριν προλάβουν να ξεκρεμάσουν τα μαστίγια και τις λουρίδες από τους τοίχους, ο Παν είχε ελευθερώσει τον Αλομπάρ όσο και το μπουκάλι, μην αφήνοντας 
τίποτ' άλλο στη θέση τους παρά μια απαίσια μυρωδιά.
Ξεκίνησαν αμέσως για το μαγαζί. Το βρήκαν αμπαρωμένο με σανίδες καρφωμένες στα 
παράθυρα κι ένα ξύλινο σταυρό στην μπροστινή πόρτα. Ξεκάρφωσαν κάποιες χαλαρές 
σανίδες στην πίσω μεριά και ανέβηκαν στο σπίτι. Το σαλόνι ήταν όπως το είχαν αφήσει.
Το γοβάκι της Κούδρα ήταν αναποδογυρισμένο πάνω στο χαλί, σαν βάρκα που είχε
ξεβραστεί σε ερημική ακτή. 
Ήταν μόλις τέσσερις το πρωί, αλλά στο μοναστήρι απέναντι στο δρόμο, άρχισαν κιόλας 
ν' ανάβουν οι φλόγες των κεριών. Ο Αλομπάρ ήξερε ότι έπρεπε να φύγει από κει όσο 
πιο γρήγορα γινόταν, αλλά μάζεψε όσα περισσότερα σύνεργα αρωματοποιίας μπορούσε 
να πάρει μαζί του και άφησε ένα σημείωμα στο παπούτσι της Κούδρα, λέγοντάς της 
να τον αναζητήσει στα πατζαροχώραφα της Βοημίας :
                       
dhyda.wordpress.com 
                         Tom Robbins - Το Άρωμα του Όνείρου
                                                 Aquarius Publishing Co.

I .. Υστερόγραφο μιας εποχής

photo by Georges Salameh       

" Μην ξαφνιαστείς όταν ανακαλύψεις

 σε τι απαράδεκτο λιμάνι είχες αράξει." Tom Robbins

- Δεν ξαφνιάζομαι. Σε 5'' έχω μεταφερθεί αλλού: 
dhyda.wordpress.com 

Coming Soon..